Blanche en zijn peird de Willem Vermandere

Tussen kortrijk en lauwe
blanch’ en zijn peird
mensch’n gaat gaan kijken
want ‘t is ‘t kijken weird
een peird en een karre
al wel honderd jaar lang
doet dagelijks die zelfsten eigenste gang
Blanche blanche blanche en zijn peird
djuk djuk judjuk mijn peird
Je zegt, je zijt zot, wat is ‘t er aan te zien
der zijn nu toch veel beter dingen om te rien
een karre och here, ‘t is ‘t klappen niet weird
en wat voor speciaals is ‘t er nu aan een peird
Blanche blanche blanche en zijn peird
djuk djuk judjuk mijn peird
‘k voele heel goed dat je me niet ‘n verstaat
‘t is niet de vitesse waar dat ‘t hem om gaat
ook niet ‘t comfort van een sjieke slee
maar rijd eerst ne keer met die karre mee
Oh, blanche blanche blanche en zijn peird
djuk djuk judjuk mijn peird
En je klapt dan met blanche en je kijkt op dat peird
en al ‘t geen dat je ziet, een groot gat en ne steirt
en ie vertelt van zijn grote voyage
met peird en karre en heel zijn menage
Oh, blanche blanche blanche en zijn peird
djuk djuk judjuk mijn peird
En ‘t peird stapt voort ook vol diepe gedachten
wat dat je van zo’n beeste nog niet zoudt verwachten
die smerige auto’s dat stinkt ongezond
en je krult junder neuze voor ne peirdestront
Oh, blanche blanche blanche en zijn peird
djuk djuk judjuk mijn peird
Daarbij, wieder peirden zijn azo geboren
en je weet heel goed, der gaat niks van verloren
de mussen op strate gaan der ni van dood
de ene zenne stank is den andere zijn brood
Oh, blanche blanche blanche en zijn peird
djuk djuk judjuk mijn peird
Ja, zo is ‘t leven en azo is ‘t goed
en je gaat ‘t niet verbeteren, hoe hard da je ook wroet
vlieg naar de mane en schiet ‘t al kapot
‘k zeg ekik maar datte, wie is ‘t er hier de zot
blanche
Oh, blanche blanche blanche en zijn peird
djuk djuk judjuk mijn peird
Daar dokkert die karre deur d’ hobbelige strate
van ‘s nuchtens tielijk tot ‘s avonds late
dat is voor die twee toch zo simpel ‘t geluk
ze verstaan mekaar met nen simpele judjuk
Oh, blanche blanche blanche en zijn peird
djuk djuk judjuk mijn peird
Mensch’n, als je passeert tussen kortrijk en lauwe
‘t komt op geen dag en ‘t steekt nie zo nauwe
maar je moet gaan kijken, want ‘t is ‘t kijken weird
van ‘t schoonste op de wereld, ‘t is blanche en zijn peird
van ‘t schoonste op de wereld, ‘t is blanche en zijn peird
Blanche blanche blanche en zijn peird
djuk djuk judjuk, oh