Anastasia de Willem Vermandere

O anastasia
matriosjka uit petreograd
belandd’hier in ons boeregat,
want vader was nen witte rus,
ze vluchtten weg van erf en huis,
o anastasia, anastasia
want ‘t volk leefd’in te grote nood,
tsaar en tsarina moesten dood,
d’oktobermaand vol tegenspoed,
de sneeuw was rood van mensenbloed,
o anastasia, anastasia
o anastasia
langs vladivostok voert mijn lied,
nen trein van eindeloos verdriet,
langs china, indië en afrika,
per schip misschien naar amerika,
o anastasia, anastasia
maar in marseille ging j’aan wal,
in ‘t douce france is ‘t nog best van al,
oh dieu merci on est sauvé,
chez nous on aurait tous tués,
o anastasia, anastasia
o anastasia
matriosjka aan moeders hand,
belandde hier in ons vlaanderland,
de roebels en ‘t russisch satijn,
verging in ‘t bier en de brandewijn,
o anastasia, anastasia
en dat edel volk uit petrograd
hier nu op een mansarde zat,
en werken hard om ‘t dagelijks brood,
van heimwee ging hier moeder dood,
o anastasia, anastasia
o anastasia
van vladivostok vol verdriet,
zong ‘t meiske dan een droevig lied,
ze trouwde met nen brave vent,
ik heb diene mens nog goe gekend,
o anastasia, anastasia
en dromend van heur oud vaderland
zo leeft z’hier in ons vlaanderland,
hier in dit godvergeten gat,
‘n prinsesse uit petrograd,
o anastasia, anastasia